Everyone has a story

Hoi lieve lezers,

iedereen heeft wel is zijn of haar leven een moeilijke periode. Je bereikt niet zomaar iets omdat jij dat even wilt, daar zul je veel voor over moeten hebben. Pieken en dalen kun je dat ook wel noemen. Ook ik heb moeilijke en donkere (dat klinkt wel heel emo) periodes gehad in mijn leven. Natuurlijk ligt dat erg gevoelig, nog steeds na ruim 1 jaar. Het komt erop neer dat ik heel erg ben gepest, ik had weinig vrienden, was erg op mezelf en leefde elke dag als een slak die geen stap vooruit zette. Nu klinkt dat ook wel heel erg overdreven want thuis had ik wel een warm nest, het was vooral op mijn toenmalige school. Nu heeft niet iedereen gemerkt dat dit speelde en snappen mensen het ook niet als ik zeg dat ik toen in therapie heb gezeten. ”Waarvoor zou jij in vredesnaam in therapie moeten???!” is een vraag die ik vaak heb gehad. Ik ging naar het MBO en leerde hele leuke nieuwe meiden kennen. Van augustus 2013 tot en met nu ben ik ontzettend veranderd. M’n persoonlijkheid, m’n kledingstijl, hoe ik make-up draag. Eigenlijk alles. Ik merk dat ook heel erg bij mezelf, sta veel meer open voor dingen, schaam me niet zo ongelooflijk meer voor mezelf of mijn nogal domme acties. Ik geniet echt van het leven en probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen. Nu wil ik niet zeggen dat ik volledig ‘genezen’ ben. Nog steeds heb ik het gevoel dat mijn verleden me soms 10 stappen voor is, en dat is moeilijk. Echt waar, wie dit ook leest, je mag het weten: Het is en blijft moeilijk te accepteren wat er is gebeurd. Nog steeds heb ik struggles met mezelf en denk ik soms dat ik weer in therapie moet. Maar aan de andere kant: ‘Nee!’ Ik ben sterk genoeg om hieruit te komen, als ik in therapie zou gaan dan zou ik dat doen omdat ik een nogal eigenwijs karakter heb. (Wat ik dus waarschijnlijk wel ga doen) Door deze ervaring (ik ga er niet te diep op in) heb ik ontzettend veel geleerd over hoe mensen in elkaar zitten maar most of all, ik ben sterker dan ooit. Ik durf oprecht te zeggen dat ik nog nooit zo sterk in mijn schoenen heb gestaan als de dag van vandaag. Ik durf voor mezelf op te komen, kan goed mijn woorden op papier zetten, weet wat mijn hobby’s zijn, heb een eigen mening, ontzettend lieve ouders, warm nest thuis, 2 super katten en nog veeeeeel meer but most of all: Er zijn ontzettend leuke meiden in mijn leven gekomen, ookwel mijn lieve vriendinnen. Wat was dat een verademing zeg, een groep ontmoeten en echt het idee hebben dat je er echt toe doet voor die mensen. Wat geeft dat veel positiviteit. Wat ik hiermee wil zeggen is dat jij de maker van je eigen geluk bent. Tuurlijk, iedereen voelt zich wel is fucked up en dan sluit je je het liefst op in jezelf. Zal niet ontkennen dat ik dat zelf niet heb maar aan de andere kant: Je leeft 1 keer, doe het goed, maak er een feest van, doe gekke dingen, neem het niet te serieus. Je kunt wel depri in een hoekje zitten, wachtend op een wonder.. Nee! Maak zelf het wonder. Hoe je het doet, maakt niet uit. Just do it. Probeer nieuwe dingen uit, daag jezelf uit tot het uiterste maar vergeet vooral niet: Heb lief en wees geliefd. We zeggen allemaal wel dat we ons niet moeten aantrekken wat andere mensen van ons moeten vinden maar wees eerlijk.. Andere mensen kunnen je een ontzettend goed en gelukkig gevoel geven šŸ˜‰

Ik hoop dat je ik hiermee een beetje heb kunnen inspireren, je kunt altijd je vragen achterlaten bij de comments. En voor als jij in deze situatie zit of iets soortgelijks: Vergeet niet dat je altijd meer kunt dan je van jezelf denkt. Ookal lijkt dat niet zo, je zult het zien. Vind je eigen geluk en kom er sterker uit zodat je later diegene kunt aankijken en bij jezelf kunt denken: ‘I just fucking did it’ Dan heb je jezelf overwonnen!

Liefs,

Justien

”Positive feelings come frong being honest about yourself and accepting your personality and physical characteristics, warts and all it come from a family how accepts you without a question”

7 thoughts on “Everyone has a story

  1. Lievie, wat heb je dat weer mooi omschreven. En dat je een rotperiode hebt meegemaakt, dat heb ik zeker gevoeld en ervaren. Jouw verdriet was toen mijn verdriet. En ik wist dat ik je alleen maar kon helpen door er voor je te zijn en naar je te luisteren, maar de rest moest je zelf doen. En dat heb je ook gedaan, dat gevecht heb je toch maar mooi gewonnen. Er zal misschien altijd een ‘trigger’ blijven, iets waardoor je weer herinnerd wordt aan die rotperiode. Die ervaring heb ik zelf ook. Maar we zijn nu sterk genoeg om het een plek te geven en ons leven er niet meer door te laten beheersen. We did it, honey! YES! We mogen trots zijn op onszelf! Kus mam

  2. Lieve Justien,
    …en zo is het maar net, het leven trekt zich aan je voorbij…en maakt je uiteindelijk tot wie je bent. Sta in je kracht en bedenk dat jij diegene bent die de regie heeft over z’n eigen leven. Soms kruisen mensen je pad die nog een lange weg hebben te gaan, op zoek naar zich zelf, hun frustraties uiten op diegenen die alles onder controle lijken te hebben……en daar was jij…maar uiteindelijk , ondanks een nare tijd ben je er veel sterker uitgekomen….jij nam je leven in eigen handen…hoe goed is dat..iets om heel trots op te zijn ……

    Dikke kus, Marianne

  3. Hoi lieve nicht,
    Wat geweldig dat je dit schrijft en dat je een voorbeeld mag zijn voor anderen. Soms lees en zie ik wel wat je allemaal vertelt en merk dan ook dat je groeit en sterk wordt,maar misschien moest je ook wel door deze moelijke periode heen. Het is altijd ergens goed voor . kijk maar naar wie je nu bent geworden. Ik zie het aan mijn zoon Nicky hij is ook in een korte tijd zo gegroeid in zijn volwassenheid en jij gaat die zelfde kant op. Een voorbeeld op de verjaardag van je moeder (50 jaar).Je had alle moed verzamelt,pakte de microfoon en begon je verhaal.Wieeeeee had dat verwacht. Niets voorbereid en zo uit het koppie,geweldig en toen begon je zelf verzekerheid naar boven te komen. Je bent bijna 17 en nog een paar jaar en je kan de hele wereld dragen.(Kommmmm maar opppp). Justien, ik ben heel trots op je en een dikke hug van je oom jopie X

  4. Lieve aangetrouwde nicht,
    Zoals ik je ken pas 7 jaar, maar wat ben je veranderd in die 7 jaar. Ik ze je nog op de foto van ons trouwen met een beugel en echt een meisje, maar nu een bijna volwassen vrouw. Zo veranderd en dat past ook bij je, 5 jaar geleden zeiden we ook dat je er wel komt maar je bent een voorbeel voor andere. Je hebt dan ook een beugel gehad en daarmee voel je, je niet echt prettig, ik weet wat het is. Ik heb het ook gehad. Maar wat een mooi resultaat en bent een prachtige meid geworden. Het is zo bijzonder dat je, je verhalen schrijft, zo herkenbaar voor vele. De opleiding die je wilt gaan doen zal zeker beter bij je passen, Ik hoop en zullen bidden dat je daar wordt aangenomen. Het schrijven zit je in het bloed. Meid wat ben jij volwassen geworden in een korte tijd. Petje af hiervoor. Je bent bijna 17 jaar en wat een leven heb je nog voor je. Wat je meegemaakt hebt, hebt iedereen alleen ieder op zijn eigen manier. Ik kan er over mee praten. Jus……. je bent een super meid. Ik hou van je. Liefs Liesbeth

    1. Lieve oom en tante, wat ontzettend lief allebei jullie comments. Wauw, wat hartverwarmend. Dankjullie wel voor jullie support. Ik hou van jullie ā¤

Leave a comment